Everywhere we go, people want to know!

Hoi!

Hier ben ik weer na een hele tijd, en in die tijd is er redelijk veel gebeurd, en aangezien dat ik het huis toch nie uitkan wegens een ontsteking aan mijn linkeroog, heb ik genoeg tijd om jullie eens rustig alles te vertellen.

Allereerst hebben we 2 nieuwe afseres in chiclayo. Ze komen allebei van zwitserland en gaan het programma "community services" volgen(werken in opvangverblijven enzo). Ik heb voor het eerst kennis met hen kunnen maken op een barbecue bij een andere afser thuis ( Oliver van Nieuw-Zeeland), en het blijken nog toffe menesn te zijn. Een week daarna was er trouwens ook nog een verjaardagsfeestje bij een van hen thuis. En natuurlijk hebben we volgens de traditie haar met haar gezicht in de taart geduwt (bij mij mogen ze er over een maand lekker veel slagroom opdoen). Er was niet zoveel volk, maar dat maaktte het des te gezelliger.

In dat weekend zijn we ook nog met de belgen naar Pimentel (het plaatselijke strand op 5km van Chiclayo geweest, waar we een heerlijke zelfgemaakte fruitsalade hebben opgegeten. Het enigste vervelende aan Pimentel is dat er zoveel wind en zand is. En natuurlijk waren we in mum van tijd onder het zand bedolven. En natuurlijk zijn we ook gaan zwemmen in de Pacifische Oceaan: In de zomer ga ik zelf misschien surflessen nemen, want de golven hier zijn daar redelijk goed voor, dus....

Datzelfde weekend zijn we ook nog lekker uit gaan eten in Brasa Roja (kip met frieten en heerlijke sangria erbij) en naar attica geweest (de plaatselijke discotheek). We kwamen bij de ingang en er stond een enorm lange wachtrij, en we wouden aanschuiven toen opeens een van de medewerkers van de discotheek ons riep, en we kregen van hem gratis vip-kaartjes en direct toegang tot de discotheek. Effe van geluk gesproken niewaar? Soms kan buitenlander zijn, en nog eens vergezeld te worden van 2 belgische meisjes in elegante kledij wonderen doen, niet waar?

Tijdens de daaropvolgende week was het redelijk rustig op de unif, hoewel er de donderdag, vrijdag en zaterdag een expoferia(opendeurdag) was in mijn universiteit waar er meer dan 40 coleges naar toe kwamen.
En ik moest natuurlijk als buitenlander samen met kate op het standje van mijn faculteit staan om wat over belgië te praten en natuurlijk ook mensen te ronselen voor onze richting volgend ciclus (= semester). En we hadden redelijk wa succes, maar als da nu door ons kwam of het gratis eten, ben ik nie zeker...
Het was alleszins veel leuker dan in de les zitten en saaie wiskunde te volgen, maar ook veel vermoeiender met al dat volk. En ik heb mij ook es gewogen en gemeten op de stand geneeskunde, want ik was wel eens benieuwd hoe het daar mee zat en kennelijk ben ik nog niet zoveel veranderd. Ik weeg nog altijd hetzelfde als in België en ik ben nog altijd even groot.

Het volgend weekend was ook gedenkenswaardig. we zijn namelijk met bijna alle afs-zendstudenten naar piura geweest om de 50ste verjaardag van afs peru te vieren.
De vrijdag vertrokken we om 14.00 met 10 mensen naar Piura, iedereen was keienthousiast, en ik ook natuurlijk. Het was maar 3 uur rijden, dus da viel nog mee. Toen we toekwamen, stond de presidente van afs piura op ons te wachten en kregen we onze invataties en gingen we naar ons hotel. Voor we ons klaarmaakten voor het feest gingen we nog effe de stad in om de stad te gaan verkennen en de heerlijkste hamburgers van heel piura te eten voor maar 4 soles (1 euro), en ze weren echt enorm. Maar goed, na lekker gegeten te hebben en wat mensen van afs piura te hebben ontmoet, zijn we terug naar ons hotel gegaan om ons te gaan omkleden voor het feest; iedereen zag er echt piekfijn uit. Op het feest was het leuk en het was eveneens een prettig weerzien met de anderen uit onze groep van lima (bij onze aankomst). Na een live gitaarshow van 1 van de studenten ("I don't wanna miss a thing" van Aerosmith), kregen we een welkomstdrink: bier in champagneglazen (tja da maak je alleen maar mee in Peru). Na gegeten en wa gedanst en gepraat te hebben besloten we daarna om nog met zen allen naar de plaatselijke dicotheek "Queens" te gaan. Wat er daar is gebeurd, wil je waarschijnlijk niet weten...

Na een redelijke bonte nacht en maar 2 uur te hebben geslapen, moesten we alweer vroeg op om naar een keimooi strand ("Colan")) in de regio te gaan.
Na wa ontbijt te hebben gekocht in de supermarkt, vertrokken we naar Colan en 2 uur later konden we het strand bezichtigen. Iedereen was keimoe, dus na een tijdje een goed plekje te hebben gezocht, ploften we meteen neer op het strand om wa te rusten en te zonnen. Er was ene ozzy (=Australiër) van piura mee, die dan maar meteen in een palmboom klom om wa kokosnoten te plukken om te kunnen opeten. Best wel grappig eigelijk. Maar goed, na wat te hebben gezwommen, besloot ik terug te gaan zonnen en na een kwartiertje daar te hebben gelegen, voelde ik opeens iets op mijn hoofd: en wat blijkt, ze hadden kennelijk een keigrote levende krab op mijn hoofd gezet, die gelukkig toen ik rechtkwam zitten, direct van mijn hoofd viel en wegrende. Na nog een tijdje te hebben gezwommen ( je moest goed oppassen want de kans was groot da je op een rog of een zee-egel kwam te staan). Heb ik samen met een paar anderen 4 mensen van ons ingegraven, het was keigrappig om hen te zien proberen los te worstelen; ze konden echt nie loskomen.....
Enfin, toen we ze eindelijk uit hun lijden hadden kunnen verlossen, was het al laat en zijn we nog effe gaan eten in een restaurantje in de buurt en dan terug naar Piura en van daaruit terug naar Chiclayo, waar we de zaterdag om 22.00 terug toekwamen.

Veel tijd om uit te rusten had ik ook niet, want die maandagmorgen had ik een excursie met mijn klas naar een plaats "callito ciego" genaamd.
We moesten on 5.30 al paraat staan op de ontmoetingsplaats, en ik, natuurlijk ook nog doodmoe van de reis, stond daar perfect om 5.30. Maar zoals da hier aan toe gaat in peru, kwamen de meeste mensen, waaronder mijn lerares, maar om 7.30 doodleuk aangewandeld. Ik was hierdoor echt gepikeerd, omdat ik als ik dat had geweten, nog veel langer had kunnen slapen. We vertrokken dus om en rond 8.00, en ze hadden gezegd dat de reis maar hoogstens 1.30u-2.00u zou duren. Hoe lang hebben we er over gedaan? 6 uren! Met een paar tussenstoppen in Zaña en Cayalti wel te verstaan, waar men ons alles uitlegde over de cultuur van de streek. En daarna reden we nog eens op een keihobbelige weg en niet op een asfaltweg, waardoor ik mijn hoofd om de haverklap ergens tegen stootte. Man, ik kon er toen echt niet meer mee lachen.. Toen we er aan kwamen (om 14.07 stipt) hebben we dan vlug iets gegeten, en dan rap naar de waterdam en een laboratorium voor biotechnologie om die te bezoeken, en na wa lekkere biologisch geteelde aardbeien te hebben gegeten zijn er ook een paar van ons gaan zwemmen in het plaatselijke zwembad. En na 4 uur daar gebleven te zijn, keerden we terug naar Chiclayo, weer voor een trip van 6 uur. Het raarste van al was dan ook nog is, da degenen die meegegaan waren op deze trip (want de helft van de klas was nie mee) dan ook nog eens vrijgesteld werden van hun eindexamen, ze moesten alleen maar een verslag schrijven over de trip. In België zou het gene waar zijn! Maar kom, toen ik dan eindelijk thuis in Chiclayo aankwam aankwam ben ik dan maar direct in bed gekropen.

Vorige woensdag had ik dan ook nog eens te lijden aan een oogontsteking aan mijn linkeroog, die kennelijk door mijn lenzen zouden zijn veroorzaakt, maar de dokter denkt ook da door al mijn uitstapjes nogal redelijk veel zand in mijn ogen is gekomen (wa wil je ik zit in een woestijn, der is overal zand!). En aangezien dat het nogal een hardnekkige ontsteking is, zit ik er nu nog altijd mee, en heeft de dokter en mijn ma mij verboden uit te gaan. Dus de laatste week zit ik mij thuis al de hele tijd dood te vervelen en om de haverklap oogdruppels in mijn oog te gieten...
Ik vind da mijn moeder en de dokter nogal kunnnen overdrijven; maar ja gezondheid gaat boven alles hé! Trouwens tzijn peruanen voor iets: die staan er bekend om, om overbezorgd te zijn.

Zo... Ik zou nog meer kunnen vertellen maar ik zal het hier maar eens bijlaten. Ik wens jullie daar in het verre belgenlandje nog lekker warm weer (haha) en succes met de exames!

Veel groetjes

Hannes