Een overzicht

Hola!

Kdacht nog maar es een berichtje te schrijven na al die tijd, wnat het is weer al een tijdje geleden dat ik nog eens iets gepost heb. Maar het lijkt helemaal nog niet zover geleden; de tijd gaat hier dan ook enorm snel voorbij, en over een maandje en een half vertoef ik weer tussen jullie in België. Maar toch hier nog een klein verslagje in grote lijnen van wat ik hier aan het uitspoken ben.

Na al mijn reizen in de zomervakantie hier, en na de verjaardag van nikolai, dat trouwens een succes was en waar we natuurlijk een paar eieren tegen aab hebben gegooid, begon ik na een tijd, begin april om precies te zijn, terug met mijn schoolleven. Wat wel interessant en leuk was na een hele tijd niets gedaan te hebben. Er waren ook nieuwe vakken, waaronder engels en archeologie. In de les engels, was ik natuurlijk de beste van de klas, aangezien mijn klasgenoten nie veel van engels baktten, en wat ook niet echt nodig was in een continent waar ze bijna uitsluitend spaans spreken, en het duurde dan ook al niet zo lang totdat de lerares mij vroeg haar te asisteren(ook omdat ze waarschijnlijk merktte dat ik veel beter engels kon dan haar).

Maar na een tweetal weken werd ik al teruggeropen naar belgië om familiale reden die ik hier niet in detail ga bespreken. Het komt er dus op neer dat ik bijna de gandse maand april en begin mei in België heb gezeten. Toen dat allemaal opgelost was, ben ik dan teruggekeerd naar Peru, om hier mijn programma af te maken. Al direct bij mijn terugkeer, werd het hier weer druk van jewelste: Ik was nog niet goed en wel in Peru terug aangekomen, of ik had mijn agenda alweer gevul voor de gandse maand mei. Zo heb ik presantaties in een school gegeven over België, over afs en over mijn ervaring hier als uiwisselingsstudent: hoewel ik niet echt zo een goeie spreker was, vond ik wel dat het min of meer ging.
Ook begon ik met festejo-danslessen, om een dansje op te voeren met de rest van het afs-comite van chiclayo voor de talentenshow die we 2 weken later zou plaatsvinden in lima met heel AFS-Peru samen. Het was ook leuk om al mijn vrienden weer terug te zien, na mijn afwezigheid in België.
Die zondag was het ook moedertjesdag, een feestdag dat hier nogal redelijk uitbundigd gevierd wordt, en waar natuurlijk, alle moeders eens goed in de bloemetjes worden gezet, letterlijk en figuurlijk. En vertel nu eens, welke vrouw kan er nu belgische chocolade met een boeket bloemen weerstaan? Werkt altijd....of toch bijna altijd. Het was een leuke dag, hoewel we met de familie nie veel gedaan hebben dan wat uitrusten van een zware week. Maar we zijn wel plichtsgetrouw, zoals we elke zondag doen, iets uit gaan eten.
De week daarna, was het ook heel leuk. Ik had nog altijd mijn danslessen, maar ik ben die week ook veel weggeweest mnet mijn klasgenoten. Zo hebben we die vrijdag daarop een lekker kipstoofpot gemaakt, bij een vriend thuis, en die zaterdag ging ik uit met mijn beste vriend hier naar attica (discotheek), waar we nog es stevig de bloemetjes headden buitengezet. Daarvoor zijn we ook nog es naar een streetrace gaan kijken. Al bij al een bijzondere ervaring. En de daaropvolgende woensdag was er ook een afscheidsfeestje georganiseerd voor een zwitserse meisje, Nora, die die zondag terug naar Zwitserland zou vertrekken omdat haar programma op haar einde liep. Iedereen had een plaat gekookt (ik had 'aji de gallina' gemaakt, 1 van mijn lievelingsgerechten hier), en het werd een waar feestmaal (zeker 5 keer bij gaan halen, want er was eten in overvloed).

Die volgende weekend was het tijd om naar Lima te gaan voor onze evaluatie en de talentenshow. Er was ook een trip gepland naar Pichanaki, een dorp ergens in de jungle: Maar toen we in lima zelf waren, werden we geinformeerd dat deze trip afgelast was vanwege, serieuze stakingen van de natievelingen daar tegen de huidige regering. En aangezien Pichanaki 1 van de risicogebieden was, zou het wel heel dom zijn om daar met een hele bus vol met gringos aan te willen komen. Wat niet wegneemt dat er toch wel wat wrevel was tussen ons, maar ja wat wil je, zo een mooie reis in het water zien vallen is ook geen pretje. Na onze aankomst dus in Lima en het blije terugzien van zoveel oude vrienden, kregen we dus een soort van evaluatie van onze ervaringen die we hebben opgedaan, in onze tijd hier in Peru.
En de volgende dag was het dan tijd voor de talentenshow, maar de meesten waren nog keimoe, omdat het merendeel van ons, die nacht maar nauwelijks geslapen hadden om te babbelen en plezier te beleven met de andere afsstudenten. Gewoon dit weekend al, was ook al een hele ervaring. Al die verschillende culturen van over de hele wereld, en al die verschillende talen die werden gesproken, maar we konden toch redelijk goed met elkaar communiceren omdat bijna iedereen toch wel een redelijke kennis had van spaans en/of engels. Maar ik kreeg er toch een speciaal gevoel van.

Alhoewel de generale repetitie van de talentenshow een hele ramp was, is het toch heel goed verlopen. Ik was volop van de zenuwen, omdat ik 2 acten had in de talentenshow, een ik moest als eerste kandidaat, helemaal alleen naar voor om op mijn panfluit te spelen. Hoewel sommigen waarschijnlijk mijn zenuwen opgemerkt hadden, kon ik ze toch onder bedwang houden en maakte ik het liedje zonder fouten af. Maar toen ze algemeen vroegen nog een liedje te spelen, had ik toch maar vriendelijk het verzoek afgewezen. Mijn 2de act was dan ons dansje dat we met het merendeel van de groep studenten van chiclayo hadden ingeoefend, en het werd een enorm succes en op veel applaus onthaald. Na het verdrietige afscheid van Nora, die nog speciaal voor haar vertrek, de talentenshow was komen bijwonen, zijn we dan iets lekkers gaan eten, en naar het fameuze fonteinenpark van Lima geweest. Een park vol met wonderbaarlijke en grootse fonteinen, die oftwel harmonieus te samen spoten, oftwel met vele buiteling vormen maakten in dellucht of fonteinen die zich op de ritme van bijvoorbeeld klassieke muzieken omhoog en omlaag spoten: En het feit dat het al donker was, was het nog een groter spektakel, door de vele lichtschakering in het water, van de vele lichten die er erop schenen.

Na weer een nacht van weinig slaap, stonden we dan toch vroeg op, om naar Lunahuana (Cañete) te gaan om met zen allen te gaan kamperen als vervanging voor onze trip naar het amazonewoud.
Naast de vele muggen en insectenbeten en de stekende hitte, was het toch een uniek uitzicht, met de vele bergen en heuvels om ons heen en de vele bergriviertjes die er tussen doorliepen. Na ons gesetteld te hebben, maakten we dan een 3 uur lange wandeltocht doorheen het centrum van het kleine dorpje Lunahuana naar een bekende wijngaard in de buurt, die uitstekende wijn verbouwde, want in deze streek groeide er een speciaal soort druif die nergens anders groeide en die die wijnen juist zo speciaal maaktte. Nadat onze groep, van de vele soorten wijnen had geproefd en nadat we onze voorraad wijn hadden ingeslagen, want een fles wijn van topkwaliteit daar, kostte maar 10 sol (=2.5 euro), vingen we de lange tocht in het schemerdonker aan naar de camping waar we al in het donker aankwamen. Na nog een gezamenlijk avondspel te spelen, die mijn groep won, maaktten we een kampvuur, en zaten we gezeelig wat bij elkaar, spaanse liedjes te zingen begeleid door iemand die heel goed op gitaar kon spelen, en er waren ook een paar goede zangers bij. En natuurlijk werden er ook een paar flessen wijn ontkurkt. Na alweer eens een uiterst korte slaaprust, of voor sommigen zelfs helemaal geen slaaprust, brak er weer een nieuwe dag aan vol met uitstappen. Nadat iedereen zich gewassen, aangekleed en ontbeten hadden, vertrokken we weer op uitstap. Eerst was lunahuana weer aan de beurt, omdat we dat de vorige dag, maar op zen rapjes hadden gedaan, waar we dan kraampjes vol met artisanale spulletjes bekeken hebben, en een paar van ons werden ook verleid tot te dansen met een paar peruanen die, dronken, en tot vermaak van de andere peruanen de boel vrolijk maakten. Daarna hebben we de tocht voortgezet naar het lokale schooltje in de buurt om kennis te maken met die kinderen daar en om wat te spelen met de kinderen en dingetjes uit te delen die ze heel goed konden gebruiken, zoals een zak potloden of een paar schriften, en we gaven ook uitleg over wat wij hier deden in peru en ook uitleg over belgië en andere landen en zij over Peru.
Ik kan wel zeggen dat die kinderen daar de schrik van hun leven gekregen hebben, want ze krijgen niet elke dag een groep van 60 gringo's over de vloer.

Na het bezoek aan de school gingen we naar het bekende "la casa encantada", een spookhuis waar zoveel jaren gelden, een man zijn vrouw had vermoord en daarna zelfmoord zou gepleegd hebben, en waar verschillende wpook verhalen ook over de ronde deden. Na dit korte bezoek, vonden we het stilaan eens tijd uit te rusten, en zijn we eventjes gaan baden in een bergriviertje, terwijl we lekkere exotisch fruit van die streek opsmulden.
Bij onze terugkeer op de camping, was het stilaan tijd voor ons om terug te keren naar onze steden, aangezien de trip naar Pichanaki niet doorging, en voor de rest van afs, die betaald hadden, om naar cuzco te gaan.
Ik had cuzco al bezocht, zoals beschreven in mijn vorig bericht, dus had ik er mij niet voor ingeschreven, en ging ik rechtstreeks terug naar chiclayo. Na een lange busreis terug, waakte ik die morgen daarop wakker in de bus en zag ik 2 paar reuzevoeten uit mijn sandalen puilen.
Kennelijk had ik, zie de dokter later die middag, een of andere allergische reactie opgelopen van een of ander insectenbeet in lunahuana, want mijn voeten stonden echt vol met beten.
De dag erop was het zelfs nog erger, ik kon bijna de trap nie meer op door mijn "hobbitvoeten".
Maar gelukkig is dat nu al van de baan. Die week heb ik het wat rustiger aangedaan, maar wel nog een paar vrienden gaan bezoeken en het huis opgekuist, voor een paar vrienden die kwamen logeren die week daarna. Ook zijn Kimberly en ik naar het verjaardagsfeestje geweest van 1 van de thaise meisjes, Pimpakan, die jarig was geworden in die week. Hoewel er enorm weinig volk was, hebben we ons toch keigoed geamuseerd, behalve dan op een telefoontje vanuit cuzco, dat bijna iedereen daar ziek in bed lag van hoogteziekte.

De week dat mijn vrienden kwamen had ik gelukkig partiele examens, die ik niet kon meedoen, omdat ik bijna de hele maand april afwezig was geweest.
Toch heb ik voor het plezier het examens engels meegedaan samen met Kate. Was wel lachen....
De dag daarop, woensdag, kwamen mijn vrienden dan uiteindelijk aan in Chiclayo. Het waren 2 belgische vrienden van mij die in lima woonden en die op reis waren, en dus ook chiclayo op hun lijstje hadden staan.
Ik had dus de handen vol aan de voorbereiding van hen. Mijn ma wou echt het huis piekfij in orde hebben voordat ze hier waren, wat dus beteende da ik het hele huis, ruwgeschat wel 4 keer heb mogen kuisen en herkuisen, en wassen en stof wegvegen. En we zijn ook eens naar het andere huis geweest hier in chiclayo, waar mijn familie in woonde tot 4 dagen voor mijn aankomst hier. En dat ook nog eens een goede beurt gegeven.
Mijn vrienden, Dirk en Alexandra, kwamen de woensdagavond aan, en nadat ze hun spullen bij mijn huis hadden afgezet en ik ze voorgesteld had aan mijn familie, gingen we er al rap weer van door, om samen met een paar anderen van afs naar de bioscoop te gaan. Maar jammer genoeg kwamen we veel te laat aan, en was de film al te ver gevorderd om nog binnen te gaan, dus hebben we eventjes rondgelopen, een paar dingen gekocht en ons op een terrasje gezet. Bij toeval zijn we ook de andere belgen tegengekomen die daar ook aan het rondwandelen waren en zo hebben we al babbelend en al etend de rest van de avond doorgebracht en daarna zijn we wanneer de anderen uit de cinema kwamen nog naar een klein discotheeke geweest gaan drinken en gaan kaarten.

De volgende dag zijn we in de voormiddag dan eerst eens iets wat meer cultuur gaan doen, en heb ik ze meegenomen, naaar get al zo bekende Tumbas Reales museum, waar ik als gids speelde, want ik kende het al een beetje uit mijn hoofd. Ook niet zo moeilijk aangezien da ik daar al voor de 5de keer kwam, en in de namiddag zijn we dan naar het even bekende tovenaarsmarkt geweest hier in Chiclayo, waar er een hele afdeling is met sjamanen die zo allemaal rare, en alternatieve kruidenmengsels en liefdesdrankjes verkochten. 1 van verkocht ons bijna een fles San Pedro, een drankje waarvan je halucineringen krijgt, en da enorm gevaarlijk kan zijn voor de gezondheid als je er te veel van drinkt, zou je in die hallucinerende toestand kunnen blijven.
Maar natuurlijk hebben we vriendelijk afgewezen.
Die avond zijn we dan uiteindelijk naar de cinema geweest, naar fast and the furious 4 gaan kijken. Wat heel leuk was, omdat de film in mexico gedraaid was en er dus veel bekende zaken voor ons in voorkwamen en er ook redelijk wat spaans in werd gesproken.
De daaropvolgende dag hebben we dan eens lekker lang uitgeslapen en wat de boel op orde gesteld, en we hebben ook de tijd genomen om alles te organiseren voor de fogata (kampvuur) op het strand dat we gepland hadden.
We zijn dan hout gaan kopen, en dan met al onze spullen naar pimentel gereden en daar alles bij diddi haar huis gaan afzetten. We zijn dan gaan eten op de dijk bij het restaurant van nikolai zijn familie, en daarna zijn we teruggekeerd naar het huis van diddi, en hebben we zitten kaarten terwijl we wachtten op de anderen, en toen iedereen was aangekomene nog wat zaken hadden gekocht, vertrokken we naar het strand. Het was al pikkedonker, en we kregen het vuur maar niet aan: Maar na een uurtje gezwoegd te hebben en nadat kimberly en ik wat papier zin gaan halen om het vuur wat te laten opflakkeren, hadden we dan toch uiteindelijk een lekker vuurtje branden.
Het was echt een overgetelijke avond.
Er gaat echt niets boven een leuk avondje met je vrienden, een gezellig kampvuurtje op een verlaten strand boven de sterrenhemel en wat drank en eten om onze magen te vullen. Na deze enorme leuke nacht keerden we laat en moe, maar weltevreden naar chiclayo terug om in onze bedjes te kruipen.
Na alweer een verkwikkende nachtrust en een rustige dag, met een avondje discotheek, waar pwah (het andere thaise meisje), voor de eerste keer in haar leven een discotheek binnenstapte en ook voor de eerste keer een biertje dronk: en wonder bij wonder vond ze het best wel lekker.
De dag daarop, zaterdag, was het dan tijd voor mijn 2 belgische vrienden om hun koffers te pakken en door te reizen naar Piura.
Het andere thaise meisje, pimpakan had wel nog een mailtje gestuurd om weer naar attica te gaan, maar ik heb toen maar vriendelijk afgewezen na een hele week van weggaan en activiteiten. Ik had wat slaap nodig, en ben dan ook direct bij het neerleggen in bed, als een blok in slaap gevallen. Gelukkig was het zondag de dag erop en was er dus niks gepland.

Maar jammer genoeg werd ik weer ziek en moest ik weer naar het hospitaal voor een onderzoek.
Deze keer lag het niet aan mijn voeten, maar had ik een serieuze infectie aan mijn keel en linkeroor. En kreeg ik weer een hele hoop pillen te slikken en zelfs 2 spuiten in mijn achterste. Ge moogt zeggen wa je wilt ma ik heb toch liever mijn spuiten in mijn arm, dat doet tenminste nie zeer bij het neerzitten. Gelukkig heeft de pijn niet zolang geduurd, hoewel ik nog steeds een irriterend gevoel heb in mijn keel.
Na dus de 1ste helft van de week weer ziek gelegen te hebben. Ving ik school weer aan de woensdag. De dag daarop was er een uitstap gepland naar Huaca Rajada, de plaats waardat El Senor De Sipan was gevonden, en die je kunt bescouwen als de Toetanckhamon van Peru. Omdat het 1 van de grootste en best bewaarde schatkamers is die is gevonden in Peru.
Onze professor archeologie, wachtte ons daar op, en we hebben de hele dag, opgravingen mogen doen met de andere archeologen in Sipan zelf.
Ik mocht werken op de top van de cermoniele tempel van het complex.
Het was een heel leuke en bevoorrechte ervaring om te doen. Ik werktte samen met 2 andere archeologen.
Archeologie is echt een precieus werkje: het is net met een klein borsteltje zand van een enorme zandberg schrapen, maar ik heb toch een stuk muur kunnen blootleggen na een hele dag zweten in de blakende zon.
Gelukkig zijn we daarna nog met de ganse groep chicha peruana gaan drinken, dat is een geprezen alcoholische drank op basis van mais, en wordt zoals de naam het zegt, alleen gebrouwen in peru. En we hebben lijk, allemaal te samen een stuk of 4 hele emmers leeg gedronken.
Heel populair zoals ik al zei...
De dag erop was het het afscheidsfeestje van Melanie, een hollands meisje, die hier vorig jaar voor ons op afs zat, en die nu met haar vakantie op bezoek was gekomen naar Peru, en hier voor ongeveer 3 weken is gebleven. En het was ook al bij al een gezellige avond.
En deze zaterdag heb ik ook een klein wedstrijdje gedaan tegen een vriendin van mij, in een wedstrijd, wie het om ter meest chocolade kan eten.
En ik heb gewonnen!!!

En nu ben ik volop bezig aan het plannen voor dit weekend een tocht te ondernemen naar Cuzco, om daar mijn vrienden en familie van mijn korte uitwisseling van in januari te bezoeken en afscheid van hen te nemen. Ook ben ik al aan het plannen en alles op zaken aan het stellen voor mijn laatste maand in Peru.
Want binnenkort, is mijn avontuur hier ook afgelopen en moet ik de terugtocht naar België aanvangen.
Voor de rest, jullie daar in belgië wens ik het allerbeste toe, en tot over een maandje!

Maar eerst hier nog es de boel op stelten zetten, voordat ik Peru voorgoed verlaat.
Hehehe

Groetjes

Hannes